Dag 2 - Camp Ripan - rendierboerderij en sledetocht

donderdag 17 februari 2022

Vandaag is rendierdag !

Goed uitgeslapen en na een lekker ontbijt worden we al om 8u30' opgepikt aan het hotel.

We gaan naar een rendierboerderij in Övre Soppero, een Sami dorp in het Torneträsk-Soppero nature reserve.

Temperatuur deze ochtend is -11 °C. Afgelopen nacht is het blijven sneeuwen en het sneeuwt nu nog.

Ik denk dat er zo'n 10 cm sneeuw bijgevallen is.

Hierdoor duurt de rit iets langer dan normaal, zo'n 1u30'.

Info: normaal gezien blijven gezonde rendieren nooit op de boerderij. Enkel aan het einde van de zomer worden ze bijeengedreven om de kalfjes te tellen. Daarna gaan ze terug rondtrekken. Echter is het de laatste jaren erg moeilijk geworden voor de rendieren om voldoende eten te vinden. Er zitten nu vaak warmere dagen in de winter. Dan regent het lichtjes of de sneeuw smelt een beetje. Uiteraard vriest dat 's nachts weer aan maar zo ontstaan er ijslagen tussen de sneeuw. Hierdoor kunnen de rendieren geen voedsel meer ruiken en is het veel moeilijker voor hen om door de sneeuw te graven.

Sinds 4 jaar haalt deze herder al zijn dieren naar dit gebied. Ze kunnen hier vrij rondlopen en de herder kan de rendieren bijvoederen zodat die weer fit aan de lente kunnen beginnen.

Het laatste stukje gaat via een bosweg tot bij de rendieren.

En dan staat er al gelijk eentje op te wachten.

In een cabine krijgen we een thermische overall en dikke laarzen. We voelen ons als Michelin-mannetjes.

Eerst gaan we helpen om de dieren te voederen. We krijgen elk een zak met veenmos.

En of ze het lekker vinden.

Zelf ben ik fotograaf en rendierenaaier van dienst. Maar ik kreeg ook een zak eten en dat vinden de rendieren heel interessant. Jammer voor hen, maar ze zullen moeten wachten tot Stephanie hen dit mos gaat geven.

Er zijn enkele oudere mannetjes tussen de kudde. Zij hebben het mooiste gewei.

Rendieren verliezen elk jaar rond deze tijd hun gewei. Daarna groeit er dan een nieuw.

Bij sommigen is er al een deel weg, of 1 van de 2 takken.

Wij waren met Beatrice naar de rendieren gegaan. Haar man Frederik komt even later aan met de sneeuwscooter. Hij roept en van alle kanten komen de rendieren aangelopen.

Deze komt wat later aangesloft. Hij is dertien jaar, wat oud is voor een rendier.

Er zit 1 wit rendier in de kudde. Een albino. Meestal hebben deze het moeilijker om groot te worden omdat ze veel meer kans hebben om door een roofdier gedood te worden.

Frederik vertrekt met de sneeuwscooter waarachter een slede hangt met nog eten, een soort pellets. Enkele mensen mogen mee om die her en der in het bos uit te strooien. Hij doet 2 verschillende rondjes dus iedereen komt aan de beurt.

Na het voederen gaan we naar een ander deel van de boerderij.

En er wordt wat in de sneeuw gespeeld.

We vinden Frederik terug bij enkele rendieren die apart gehouden worden. Met deze rendieren doet hij sledetochten en races.

Een korte spoedcursus en dan go go go ...

Het sneeuwen is even gestopt. De zon doet haar best maar moet zich al gauw gewonnen geven.

Het is al ver na 13u, hoog tijd voor lunch.

We trekken naar de lavvu.

Binnen is Beatrice de lunch aan het klaarmaken.

Dit is het resultaat. Suovas met rendier (soort rendiertaco)

Nog wat nababbelen bij het vuur met een sapje en een koffietje

Langs winterwonderland terug naar de auto.

Onderweg nog een korte stop bij de supermarkt/postkantoor/bank van het dorpje.

Op de site van Go To Lapland luidt de slagzin voor deze rendier herder tour:

If you are looking for an experience that will make your smile shine the rest of the year!

En als ik Stephanie haar gezicht zie, is die slagzin perfect gekozen.

Het was een meer dan geslaagde dag. We hebben zo hard genoten.