Dag 5 - Camp Ripan - hondensledetocht

zondag 20 februari 2022

De thermometer zegt -12 °C deze ochtend. Afgelopen nacht heeft het nog wat gesneeuwd maar niet meer zoveel als de vorige nachten. Er is zelfs een licht zonnetje te zien.

Na het ontbijt vertrekken we met een busje naar de hondenkennel. Het ligt op een klein uur rijden van Camp Ripan, langs dezelfde weg als die we gisteren reden.

Dit lijkt een ideale weg om wildlife te spotten. Eerst zien we enkele rendieren langs de weg. (beetje moeilijk fotograferen uit een rijdend voertuig)

Daarna komen we mama eland en een jong tegen. Hier stopt gids Janine wel.

Ze kijken niet eens naar ons en eten rustig verder.

De tour gaat door bij Husky Home bij Laukkusluspa.

Bij de kennel aangekomen komt het zonnetje er nog wat meer door.

In totaal hebben ze hier zo'n 50 sledehonden. Het zijn Alaska huskies en enkele Siberische huskies (die met de blauwe ogen). Ilva en haar man verzorgen en trainen de honden. In de winter (hoogseizoen hier) nemen ze nog iemand bij aan.

De honden staan al klaar.

Na een woordje uitleg kunnen we vertrekken.

Wat ikzelf een beetje raar vind, is dat er niet vertrokken wordt zolang de honden blaffen. Het lukt om ze stil te krijgen maar dit heb ik nog niet meegemaakt op mijn vorige trips. Meestal is het een concert totdat je vertrekt.

Commando om te vertrekken : hike

En daar gaan we.

Door de vele sneeuw van de afgelopen dagen is het pad nog niet goed aangelopen. De honden moeten harder werken. Sander is in het team van de gids. Zij hebben 8 honden omdat die harder moeten werken om door de losse sneeuw te lopen. De andere sledes hebben 6 honden.

Ik ben passagier bij Stephanie dus kan ik wat foto's en filmpjes maken tijdens de rit.

Door de diepe sneeuw is de tour korter van afstand maar even lang van tijd.

We houden even halt om te checken als alles nog in orde is en om eventueel van bestuurder te wisselen.

Stephanie en ik wisselen niet en ook Sander mag blijven sturen.

Voor de honden moet zo'n stop niet echt. Zij willen enkel maar lopen, lopen, lopen, ...

We krijgen een klein concert en ze profiteren ervan om wat te drinken (door sneeuw te eten).

Na een 10-tal minuutjes vertrekken we terug naar de kennel.

Sander zegt hike en niet enkel zijn maar ook onze honden vertrekken. Stephanie gaat nog harder op de rem staan (een dubbele haak in de sneeuw). We mogen niet te dicht achter elkaar rijden vandaar. Dan hike voor onze honden en weg zijn we.

Het mushen (zoals het besturen van een hondenslee wordt genoemd) gaat steeds beter.

Terug bij de kennel krijgen de honden rust.

Voor wij zelf naar binnen gaan voor een late lunch (het is al 13u) krijgen de honden nog een massage. Pootjes, achter de oren, hals en rug. Daarna krijgen ze iets te eten. Ook dit is voor mij een eerste keer. Gewoonlijk knuffel je ze een beetje en geef je hen eten.

De husky in onze span had 2 verschillende kleuren ogen.

Deze 2 staan op hun eten te wachten na de massage.

Intussen is het lichtjes aan het sneeuwen, tijd dus om wat sneeuwvlok-foto's te maken.

We lunchen in de woning van Ilva.

Op de verdieping hebben ze de keuken/eetkamer en een zitplaats.

Slaapkamers liggen beneden. Dit zie je vaak hier in het noorden. Door de vele sneeuw kan je niet meer volledig door de ramen kijken. Op de 1ste verdieping heb je dat probleem niet.

We krijgen een heerlijke aardappelsoep met kaasrolletjes van platbrood.

Heerlijk. Afsluiten doen we in stijl. Koffiepauze oftewel Zweedse fika, koffie met een koekje.

Terug bij Camp Ripan zien we voor het eerst een echt blauwe lucht.

Links zicht op de cabins, rechts zicht uit mijn raam.

Mooi weer en nog even licht buiten. Dan gaan we nog maar eerst even een wandeling doen.

Niet met de sneeuwschoenen deze keer maar gewoon met de sneeuwlaarzen.

De sneeuwengeltjes die we een paar dagen geleden maakten zijn bijna weggesneeuwd.

We raken weeral het pad kwijt en belanden op het sneeuwscooter pad. Die staan altijd aangeduid met een rood kruis. Echt veilig voelen we ons hier niet.

We keren terug terwijl we genieten van het zicht rondom ons.

En dan zien we waar we mis gelopen zijn. Niet echt onze fout. De pijl staat in de foute richting. Waar wel het juiste pad loopt ligt zo'n 40 cm losse sneeuw en daar komen we zo met onze laarzen niet door.

Tijd voor wat sneeuwfun dan maar.

Terug bij de kamer maken we ons klaar voor het avondeten. En raad eens ?

Juist ja, het was weer om vingers en duimen af te lekken.

De blauwe lucht van daarstraks is al verdwenen. Het is weer licht aan het sneeuwen. Jammer van de bewolking want ze gaven goede vooruitzichten voor noorderlicht vandaag.

Na het diner drinken we nog een koffietje bij Sander en Stephanie thuis ;).

Daarna is het tijd om de koffers te pakken. Morgen checken we hier uit en trekken we naar Icehotel.

Ik heb er zoveel zin in.